sabahı süpürüyordu çöpçüler,
bütün umutları,
öyle hoyrattılar ki,
sanki hiç hayal kurmamış gibilerdi ömürlerinde,
her şeyi topladılar,
izmaritler, plastik bardaklar ve çekirdek çöpleri.
tertemiz ettiler sokakları,
henüz hiç günah işlenmemişti bugün.
ne bir dedikoduya karışmıştı şehir,
ne de hiç gerçekleşmeyecek hayaller satılmıştı çocuklara.
ben...
ben uykudaydım bütün bunlar olurken,
söylememişti kimse bana, umutların süpürüleceğini,
ve bundan mıdır bilinmez,
ağrıyla uyandım, sanki faraşla terbiye edilmişim gibi.
giyindim alelacele,
şehre karıştım,
ama ne o abidevi şehir kabul etti beni,
ne de ben ait hissedebildim kendimi ona.
meğer yalan söylemiş şair,
"bu şehir ardından gelecek" diye,
ne bir şehir var ardımda, ne de bir umut.
şimdi hepsi geri dönüşümde.
7.6.22 / 11.59-12.28
son düzenleme: 8.6.22 02.18
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder